In mijn oude schilderijen probeerde ik het abstract expressionisme en het impressionisme met elkaar te verbinden.
De periode daarna werd lijn erg belangrijk in mijn werk en was ik meer op zoek naar een toevoeging binnen het abstract expressionisme.
Dan niet Jackson Pollock en Willem de Kooning maar Brice Marden en Jonathan Lasker. Daarnaast heb ik een enorme voorliefde voor etnografische kunst met name de Asmat (Papoea New Guinea) en Afrika.
De Schilden uit de Asmat zijn zo onlogisch opgelost in hoe ze gesneden zijn dat ik daar ook mijn oplossingen zoek binnen mijn eigen werk. Het schilderij krijgt mede bestaansrecht omdat het overal anders is.
Op dit moment is mijn werk afwisselend realistisch en abstract. Het realisme komt voort uit gordijn motieven. Deze zijn al veel gebruikt in de geschiedenis van de schilderkunst van Vermeer tot Richter.
Hierbij vraag ik me af wat de realiteit is tussen de beschouwer en het gordijn, het gordijn zelf en de ruimte achter het gordijn.
Het ene moment zou je duidelijk een gordijn kunnen zien het andere moment trek ik alles weer uit elkaar tot losse lijnen die afwisselen in lengte.
Ik probeer een schilderij te maken met een zo groot mogelijk bewustzijn. Dat alle oplossingen en keuzes die zijn gevonden binnen het proces van schilderen noodzakelijk zijn.